Afi ontwaakt elke ochtend in de hoop dat ze wat minder sociaal awkward zal zijn. Maar tegen de middag heeft ze die hoop meestal weer opgeborgen. Haar puberteit voelt aan als een groot sociaal mijnenveld, dat Afi gewoon probeert te overleven. Gelukkig beschikt ze over een aandoenlijke dosis optimisme en veel vertrouwen in de mensheid. Misschien ietsje teveel…